- Home
- O NAS
- INFO BRANŻOWE
- WSPÓŁPRACA ZAGRANICZNA
- LEGISLACJA
- MEDIA
- GALERIA
- DO POBRANIA
- KONTAKT
W dniach 24-25 kwietnia 2017 r. w Olsztynie odbyło się coroczne spotkanie Zarządów, Dyrektorów i Księgowych Wojewódzkich Izb Rolniczych. W pierwszym dniu spotkania rozmawiano na temat przepisów ustanawiających Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, omówiono stan zagospodarowania gruntów z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa i planowane zmiany ustaw o ustroju rolnym i gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, a także przedstawiono zmiany obszarów OSN i wymogi dla rolnictwa z tym związane. Tematy te zreferował Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Zbigniew Babalski, który pełni funkcję Pełnomocnika do spraw utworzenia Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa.
W dniu 25 kwietnia 2017 r. Zarząd KRIR wystąpił z wnioskiem do Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w sprawie podjęcia działań mających na celu wprowadzenie konieczności dokonywania względnie szczegółowych opisów przelewów bankowych, przy których przekazywane są środki finansowe za przyznane rolnikom dopłaty.
Zarząd Krajowej Rady Izb Rolniczych popierając wniosek Mazowieckiej Izby Rolniczej wystąpił 13 marca 2017 roku do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o podjęcie inicjatywy ustawodawczej w zakresie zmiany ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. 2016 r. poz. 277, 2043), tak aby rozwiązać problemy i niejasności związane z zawieraniem ze zstępnymi wieloletnich umów na dzierżawę gospodarstwa oraz z zakończyć trudności z rejestrowaniem tych umów w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez starostów, co jest warunkiem do przejścia na emeryturę w KRUS.
W odpowiedzi Podsekretarz Stanu w MRiRW Rafał Romanowski wystąpił do Starosty Ciechanowskiego z prośbą o zmianę stanowiska przekazując następujące wyjaśnienia:
W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników o umowach dzierżawy jest mowa w art. 28 ust. 4 pkt 1, art. 38 pkt 1 oraz art. 117. Jeśli chodzi o ten ostatni wymieniony przepis to jest to umowa dzierżawy zawierana na podstawie przepisów poprzednio obowiązujących w zakresie ubezpieczenia społecznego rolników, a mianowicie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin2, która została uchylona na podstawie przepisów obecnie obowiązującej ustawy. Z tego wynika, że ta ostatnia umowa dzierżawy, ze względu na to, że była zawierana na podstawie obecnie już nie obowiązujących przepisów ma marginalne znaczenie i wprawdzie jest to umowa zawierana stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, ale jest to inny rodzaj umowy dzierżawy od umów, o których mowa w art. 28 ust. 4 pkt 1, art. 38 pkt l ww. ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników W art. 38 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników jest mowa o zaprzestaniu działalności rolniczej i trzeba podkreślić, że nie odnosi się ta regulacja wyłącznie do emerytów i rencistów rolnych. W ustawie o ubezpieczeniu społecznym rolników ustawodawca jasno określił warunki jakie należy spełniać, aby podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników. Właściciel gospodarstwa rolnego o powierzchni przekraczającej 1 ha przeliczeniowy, po spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 7 i 16 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, podlega temu ubezpieczeniu z mocy prawa, co jednak nie wyklucza wyłączenia takiego rolnika z obowiązkowego ubezpieczenia w razie obalenia przez zainteresowanego domniemania płynącego z art. 38 pkt 1 tej ustawy ( właściciel gruntów zaliczonych do użytków rolnych lub dzierżawca takich gruntów, jeżeli dzierżawa jest zarejestrowana w ewidencji gruntów i budynków, prowadzi działalność rolniczą na tych gruntach). Obowiązkowe ubezpieczenie społeczne rolników oparte jest na fikcji faktycznego prowadzenia działalności rolniczej, które może zostać w toku postępowania dowodowego obalone. Ustawodawca tym samym expressis verbis - w kwestii podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników - dał pierwszeństwo stanowi faktycznemu przed stanem własnościowym, czego nie można dostrzec w przepisach regulujących wypłatę świadczeń emerytalno-rentowych, a konkretnie w odniesieniu do art. 28 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem uznaje się, że emeryt lub rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając gruntów wydzierżawionych, na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na 10 lat i zgłoszonej do ewidencji gruntów i budynków, osobie niebędącej:
a)małżonkiem emeryta lub rencisty,
b)jego zstępnym lub pasierbem,
c)osobą pozostającą z emerytem lub rencistą we wspólnym gospodarstwie domowym,
d)małżonkiem osoby, o której mowa w lit. b lub c.
W związku z powyższym, rolą art. 28 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy jest budowa normy prawnej dotyczącej wypłaty części uzupełniającej świadczeń emerytalno-rentowych rolniczych, których wypłata ulega zawieszeniu w przypadku posiadania gospodarstwa rolnego po uzyskaniu prawa do tych świadczeń.
Z kolei w przypadku ubiegania się o prawo do tzw. wcześniejszej emerytury rolniczej, zaprzestanie działalności rolniczej w myśl art. 6 pkt 3 ww. Ustawy (przez działalność rolniczą - rozumie się działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej) stanowi przesłankę warunkującą ustalenie prawa do tego świadczenia, a to mogłoby oznaczać, że nie jest wymagane wyzbycie się przez tę osobę posiadania gospodarstwa rolnego. Na dodatek osoba ubiegająca się o wcześniejszą emeryturę nie jest emerytem, gdyż decyzja o przyznaniu tego świadczenia ma charakter konstytutywny, a nie jak decyzja o ustaleniu prawa do emerytury po osiągnieciu wieku emerytalnego, której należy przyznać charakter deklaratywny. W związku z tym osoba, która zaprzestaje działalności rolniczej w związku z ubieganiem się o wcześniejszą emeryturę i pragnie wydzierżawić gospodarstwo rolne z jednoczesnym wpisem tej umowy do ewidencji gruntów i budynków nie spełnia warunków o których mowa w art. art. 28 ust. 4 pkt 1 ustawy. W tym przypadku jako podstawę do zawarcia umowy dzierżawy należy wskazać art. 38 pkt 1 tej ustawy. Tym samym należy dostrzegać różnice pomiędzy umową dzierżawy, o której mowa w art. 38 ust. 1 ww. ustawy, a umową dzierżawy określoną w art. 28 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.
Uzasadnienie tezy o różnym charakterze i potrzebie rozróżniania umów dzierżawy, znajduje dodatkowe uzasadnienie w § 11 ust. I pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2016 r. poz. 1034), zgodnie z którym w ewidencji gruntów i budynków wykazuje się m.in. dane o gruntach, które są przedmiotem umów dzierżawy, oraz o dzierżawcach tych gruntów, zgłaszanych do ewidencji w związku z przepisami art. 28 ust. 4 pkt 1, art. 38 pkt 1 oraz art. 117 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277). Aktualne brzmienie tego przepisu zostało zmienione na podstawie rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 29 listopada 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2013 r. poz. 1551). Do czasu tej zmiany brzmienie § 11 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia, ograniczone było w ten sposób, że w ewidencji wykazywane były dane dotyczące osób i jednostek organizacyjnych, które władają gruntami na podstawie umów dzierżawy, zwanych dalej "dzierżawcami", zgłoszonych do ewidencji stosownie do art. 28 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i z 2000 r. Nr 45, poz. 53 l). W uzasadnieniu do projektu rozporządzenia rozszerzającego zakres przedmiotowy tego przepisu zaznaczono, że „Proponowana zmiana § 11 ust. l pkt 2 (§ 1 pkt 7 lit. a projektu rozporządzenia) wynika z tego, że przepis ten w dotychczasowym brzmieniu nie uwzględniał wszystkich przepisów prawa, które uzależniają nabycie odpowiednich praw przez właściciela wydzierżawionych gruntów od ujawnienia umowy dzierżawy dotyczącej tych gruntów w ewidencji.”.
Z tego wynika, że w ww. rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków rozróżnione zostały trzy niezależne podstawy do zawarcia umowy dzierżawy, które mogą być zawierane stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników i wykazywane w ewidencji gruntow i budynków. W konsekwencji przyjmując, że w myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, wydzierżawiającym może być rolnik chcący wykazać, że zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej i następnie ubiegał się o tzw. wcześniejszą emeryturę rolniczą nie powinno być przeszkód do wpisu tej umowy dzierżawy mimo, że osoba ubiegająca się o ten wpis nie jest enierytem bądź rencistą, o czym mowa w art. 28 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Jest to tym bardziej uzasadnione, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn.. akt Il UK 82/11 ubezpieczony w KRUS ma prawo do rolniczej emerytury w pełnej wysokości, jeżeli swoje gospodarstwo wydzierżawi dziecku.
Dodatkowo pragnę poinformować, że pozostałe kwestie poruszane w piśmie Krajowej Rady Izb Rolniczych z dnia 13 marca 2017 r., znak: KRIR/MR/W/280/2017 zostaną poddane analizie i następnie podjęte zostaną odpowiednie czynności mające na celu wprowadzenie ewentualnych zmian w ustawie o ubezpieczeniu społecznym rolników.
W dniu 18 kwietnia 2017 r. Krajowa Rada Izb Rolniczych przekazała do Marszałka Senatu P. Stanisława Karczewskiego, Wicemarszałka Senatu P.Grzegorza Czeleja, Przewodniczącego Komisji Zdrowia P. W. Kraska oraz Przewodniczącego Komisji Gospodarki Narodowej i Innowacyjności P. A. Stanisławka wniosek o odrzucenie ustawy o zmianie ustawy - Prawo farmacytyczne z dnia 7 kwietnia 2017 r. W ocenie samorządu rolniczego zaproponowane w projekcie zapisy wpłyną negatywnie na dostępność i ceny leków dla miekszańców wsi i obszarów wiejskich.
W dniu 19 kwietnia 2017 r. Zarząd KRIR wystąpił z wnioskiem do Ministra Zdrowia w sprawie podjęcia działań mających na celu ujednolicenie przepisów dotyczących badań wody pitnej wykorzystywanej w gospodarstwie. Niezasadnym, jak również zbędnym, wydaje się żądanie przez instytucje kontrolujące, dodatkowych badań wody, od producentów żywności korzystających z wody pochodzącej ze zbiorników zbiorczych lub z sieci wodowciągowej i posiadają aktualne wyniki badań wody.
